[ก้าวฯกวี]
เขียวฤาควรเขลอะเลอะโคลนครำ
ไม่เห็นคราบโคลนเขลอะเลอะเทอะหรือ |
อย่าคิดดื้อดึงดันเลยท่านจ๋า |
รั้วของชาติองอาจมาดอาชา |
อย่ากลายพันธุ์สัตว์สารพัดกล |
– |
คราวประชุมกลุ่มก้อนเป็นกลมเกลียว |
เหลียวแลดูลุกซู่ทุกขุมขน |
ยิ้มซ่อนคมเขี้ยวลับไว้กับตน |
มิเคยจนหนทางจะกร่างสภา |
– |
อีกกลุ่มหนึ่งซึ่งสะเปะสะปะ |
ยังงุ่นง่านรานระคอยขัดขา |
เล่ห์สกปรกยกข่มถล่มมา |
มิรู้มรณาสารพัดพันธุ์ |
– |
อย่าให้มวลดอกไม้ที่ปลายปืน |
ต้องขมขื่นกับความคิดอย่างนั้น |
ภารกิจเรียบร้อยก็ถอยพลัน |
สนธิสู่อีกขั้น…ประชาธิปไตย! |
ขอทานข้างพานแว่นฟ้า
เจ๋งเป้ง!
โดนครับโดน