ปีใหม่สวัสดิ์

ผมลืมตาตื่นขึ้นในวันปีใหม่
น่าจะใกล้ ๆ เที่ยง !
ขยับตัวไม่ไหว…คิดทบทวน…
ความทรงจำไม่ปะติดปะต่อ ซ้ำยังมีอาการปวดหัวตุบ ๆ
ภาพเมื่อคืนกะพริบเหมือนฟิล์มขาวดำโลว์สปีด
ผมดื่มกับเพื่อน ๆ…เรานับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่ด้วยกัน..ภาพหาย…จอใหญ่…บรรยากาศเคานท์ดาวน์ทั่วโลก…ภาพหาย…เสียงเพลง…ปวดหัว !

ผมลุกเดินโซเซออกมาสูดอากาศที่ระเบียง
ฟ้าสว่างจ้า แสบตา

สวัสดี ‘วันปีใหม่ของผม’ ผมเสียใจ ผมขอโทษ !

ผมขอโทษวันปีใหม่มาหลายครั้ง เป็นเหมือนคนทำความผิดที่สำนึก แต่ก็ยังทำซ้ำ ครั้งแล้วครั้งเล่า

ผมไม่อยากเริ่มปีใหม่ในสภาพอย่างนี้

อยากเริ่มวันแรกของปีด้วยสมองปลอดโปร่ง สดใส
ยิ้มรับลำแสงอรุณรุ่งของเช้าวันปีใหม่ ราวรับพรจากอาทิตย์อุทัย
เพื่อดำเนินชีวิตปีใหม่อย่างเต็มกำลัง เต็มคุณค่า รู้ทิศทาง

แต่ไม่เคยสำเร็จ พอถึงวันสิ้นปี ไม่เคยสามารถหักห้ามบรรยากาศคึกคัก ฮาเฮ อยากร่วมเฉลิมฉลอง ‘ส่งท้ายปีเก่า-ต้อนรับปีใหม่’ กับมวลมนุษยชาติ อาจเพราะความเหงา ความโดดเดี่ยวภายในคอยเร้า อย่าได้แปลกแยกจากสังคม ดูสิ…พวกเขากำลังรื่นเริงกัน จะคิดอะไรมากมายวันปีใหม่ก็คืออีกวันเหมือนทุก ๆ วัน นี่เป็นเวลาปาร์ตี้ !

แล้วผมก็โซเซออกมาขอโทษ อีกครั้ง

แต่จะต้องไม่เกิดขึ้นกับเช้าวันที่ ๑ มกราคม ๒๕๕๐

ค่ำวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๔๙ ผมจะจุดเทียนไข นั่งสงบอยู่ในความเงียบงัน ส่งท้ายปีด้วยจิตสำนึกทบทวน ยอมรับการกระทำผิดพลาด ยิ้มรับการกระทำที่สำเร็จ วางเป้าหมายสำหรับหนึ่งปีข้างหน้า

จากนั้น เข้านอนด้วยดวงจิตสงบ เพื่อตื่นรับอรุณรุ่งพร้อมสมองโปร่งใส นำมาลัยมะลิไปกราบขอพรแม่

ผมมีปีใหม่ร่วมกับมวลมนุษยชาติมาหลายปี (แฮ้งก์ทุกที)
ขอมีปีใหม่กับตัวเองสักที (จะเป็นไร)

โชคดีปีใหม่ครับทุกท่าน

บอกอแบกบาล