ก้าวที่ ๙

วันเวลาพาดผ่านไปอย่างรวดเร็ว… ในวัยเด็กเรามักได้ยินเพื่อน ๆ พูดกัน “ผ่านไปเหมือนวัยตอแหล” ซึ่งเราเองก็มิทราบเช่นกันว่าวัยนั้นหมายถึงวัยไหน อายุช่วงใด

แต่ช่างเถิด– อย่างไรเสียวันเวลาก็ส่วนวันเวลา จะเกี่ยวข้องกับเราอย่างไรบ้างก็ขึ้นอยู่กับเราว่าเราจะเกี่ยวกับมันอย่างไร แง่ไหน…

ย่างเดินมาถึงก้าวที่ ๙ ย้อนกลับไปเมื่อก้าวแรก กลางเดือนธันวาคมปีที่แล้วจะว่าเร็วก็เร็ว แต่จะว่าช้าเราไม่ว่า ด้วยแต่ละก้าวเราประสบเรื่องราวต่าง ๆ ประดังเข้ามา สุข ทุกข์ ขัดแย้ง ถกเถียง มีบ้างเพื่อหาข้อสรุปเพื่อมายังก้าวนี้ บางครั้งทำให้เราลืมวันเวลานั้นไปเสีย

อย่าถามเราว่ามีนักเขียนท่านหนึ่งท่านใดหายไปเพราะเหตุใด… นั่นเพราะเราเองไม่ทราบเหตุผลที่แน่ชัด เพียงแค่ “ขอเว้นวรรค” บางท่านว่าไปคุยกับนักเขียนใหญ่, บางท่านว่าไปคุยกับอดีตผู้นำประเทศหนึ่งที่ลันดัน และบางท่านว่ากำลังบำบัดสมองด้วยยาแก้สมองผูกตราควายบิน…

จะอย่างไรก็ตามแต่ “เรา” เชื่อว่าอีกไม่นานเขาจะบินกลับมาในไม่ช้าไม่เร็ว

กองบรรณาธิการขอบคุณ :-

ซะการีย์ยา อมตยา– กวีปุถุชน และ แทนขวัญ— สำหรับบทกวี
กวีหมี่เป็ด— สำหรับเรื่องสั้น ร้านหมี่ในเมืองหม่น

และผู้ทำงานเบื้องหลังทุกท่าน

ด้วยมิตรภาพ.

หมายเหตุ :-

กองบรรณาธิการนิตยสารออนไลน์ก้าว รอ ก้าว ยินดีรับงานเขียนประเภทความเรียง บทความ เรื่องสั้น บทกวี ฯลฯ โดยไม่จำกัดว่าจะต้องเป็นงานที่รังสรรค์ขึ้นมาใหม่เพื่อพื้นที่นี้โดยเฉพาะ งานเก่านำมาปัดฝุ่นนั้นเราก็พร้อมยินดีรับด้วยความชื่นชม

ส่งพร้อมระบุประเภทผลงานของท่านมาที่ kaawrowkaw@hotmail.com