[ก้าวฯกวี]
บทเพลงแห่งวิหคลืมไพร
| ๒) | |
| _____ในบางดึกคืนหนาวร้าวใจนัก | โหยหาไออุ่นรักจากตักไหน |
| หอมผ้าซิ่นกลิ่นฝ้ายทอสายใย | ยินเสียงกลอนกล่อมใจให้นิทรา |
| ช่อมะลิผลิบานมานานนับ | แมลงรับรู้กลิ่นบินมาหา |
| โอ้กระไรไยเจ้าสกุณา | กลับเมินหน้าบินลามะลิไกล |
| หอมโอ่งดินกลิ่นน้ำร่ำมะลิ | ซึ่งบริสุทธิ์สะอาดใส |
| พระพิรุณหยาดฟ้ามาพรมไพร | เจ้านอนหนุนตักใครในวันนั้น |
| พอฟ้าหม่นสนธยาจะมาเยือน | ที่ชานเรือนก็เหมือนกับภาพฝัน |
| สกุณาอาสาอาหารครัน | มะลิพลัน ถมึง-ขึ้ง-เคือง-ขำ |
| จะทอดไก่ใช้สูตร KFC | หรือ MK สุกี้ที่อร่อยล้ำ |
| อร่อยจนหมึกแดงและหมึกดำ | เชลล์ชักนำพาชิมอิ่มแปล้เชียว |
| พักแกงไก่ใส่ใบมะขามอ่อน | หรือแกงส้มปลาช่อนสักประเดี๋ยว |
| ปลาตากแห้งทาเกลือเนื้อแดดเดียว | อีกข้าวเหนียวอย่าพึ่งนึ่งเลยแม่ |
| ลองสักครั้ง Junk Food สูตรหนึ่งโลก | บริโภคครบถ้วนต้องอ้วนแน่ |
| ปลาร้าบองบ้องกระบอกกับดอกแค | เหม็นจะแย่แม่เหม็นแทบมรณา |
| _____ | |
| _____มะลิยิ้มกริ้มกรุ่มชุ่มชื่นอก | ยกหม้อวางตั้งเตาเป่าไฟกล้า |
| ขณะหรีดเรไรดังไกลมา | บนม่านฟ้าแซมประดับระยับดาว |
| เสียงกระดิ่งคอควายดังก๊องแก๊ง | หอมกลิ่นแกงแฟงฟักยามตักข้าว |
| เจริญอาหารทั้งหวานและคาว | เจริญแล้วริก้าวจากเหย้าเรือน |
| _____ | |
| _____ในบางดึกคืนหนาวร้าวใจลึก | กินกับข้าวข้างตึกก็ไม่เหมือน |
| ขึ้นไปกินบนตึกรู้สึกเลือน | หมือนไม่มีใครแน่เท่าแม่กู |
ณ เวียงบุณย์
(อ่าน บทเพลงแห่งวิหคลืมไพร ๑ ได้ในก้าวฯที่ ๑๕)
[อ่าน ก้าวฯกวี บทอื่น]
ก้าวรอก้าว 
“ปลาร้าบองบ้องกระบอกกับดอกแค ….. เหม็นจะแย่แม่เหม็นแทบมรณา”
กลอนวรรคนี้ได้ใจนายสอยิ่ง ทำให้ผมนึกถึงบรรยากาศบ้านนอกขึ้นมาไหวๆ และอย่างช่วยไม่ได้ สมองมันรีมายด์คำผญาอีสานบทนี้ขึ้นมาดื้อๆ
“คึดฮอดบ้านบุญผะเวสคือสิหลาย
คือสิมีกัณฑ์หลอนแห่งันรำฟ้อน
ทศพอนกัณฑ์ต้นมหาพนใกล้สิเที่ยง
เสียงมะลึกครึกครื่นอย่าลืมอ้ายผู้อยู่ไกล”
เป็นผญาของทางภาคอีสาน หากแต่พ่อใหญ่ ลาว คำหอม หรือ คำสิงห์ ศรีนอก กล่าวเอาไว้ในคำนำหนังสือรวมเรื่องสั้นชั้นยอด เรื่อง “ฟ้าบ่กั้น” ของท่าน นายสอ อ่านไปซาบซึ้งไป จึงจิ๊กเอามาฝากพี่น้องแถวนี้ด้วย
สาธุ