[ก้าวฯกวี]
“สันติภาพ คือนามที่สองของการละคร”
| ๑. | |
| อาาา… | “สันติภาพ” เจ้าจงมาอยู่ในกล่อง |
| ข้าจะผูกริบบิ้นเหลืองเหลือบทอง | ก่อนโยนเจ้าลงปล่องภูเขาไฟ |
| . | |
| “สันติภาพ” วิปลาส วิปริต | เกิดมาพร้อมอภิสิทธ์อันยิ่งใหญ่ |
| มวลมนุษย์ฟาดฟันกันบรรลัย | เพื่อให้ได้ “สันติภาพ” มากราบกราน |
| . | |
| หึ!..อย่าทำไร้เดียงสาขนาดนั้น | สงครามลั่นแผดเปรี้ยงเสียงประหาร |
| ทุ่งดอกไม้ทั้งโลกต้องแหลกราน | เพียงเพราะบ้าน “สันติภาพ” แค่หลังเดียว! |
| . | |
| ทำลายล้างแล้วทำหน้าบริสุทธ์ | ทั้งที่เจ้าชำรุดเป็นเศษเสี้ยว |
| แค่กากเดนเน่าเน่าอันซีดเซียว | กลางทุ่งร้างเปล่าเปลี่ยวหลังสงคราม |
| . | |
| ข้า.. | พิพากษา “สันติภาพ” ด้วยเหยียดหยาม |
| ด้วยเบื่อฟัง “สันติภาพช่างงดงาม” | มนุษย์ตายในนามเจ้ากี่คน?! |
| . | |
| ไม่รู้ตัวอีกเหรอ “สันติภาพ” | ชื่อของเจ้าเพียงฉาบฉากการปล้น |
| ใช้เอ่ยอ้างกลบเกลื่อนความวิกล | ยามมนุษย์ยืนบนภูเขาไฟ |
| . | |
| ๒. | |
| อย่า! | อย่าแย่งจากมือข้ารู้หรือไม่ |
| หากเราปล่อยสันติภาพหนีออกไป | พรุ่งนี้โลกคงได้เห็นสงคราม! |
| . | |
| “สงครามเพื่อสันติภาพ” | |
| . |
กวิสรา
๘ สิงหาคม ๒๕๕๐
http://kaveesara.bloggang.com
[อ่าน ก้าวฯกวี บทอื่น]
ก้าวรอก้าว 
๑.
อาๆๆๆ…………………..ตะละแม่กวิสราเจ้าค่ะ
ลีลากลอนร่อนกาพย์ฉาบสัจจะ…….แห่งถ้อยคำ อมตะ “สันติภาพ”
๒.
อย่า…………………….โปรดอย่าปล่อยสันติภาพ
ผมกลัวคนบริสุทธิ์ต้องเปื้อนบาป…….ต้องถือปืน ถือดาบ ตามปราบมัน
“ฆ่าสันติภาพทิ้งก่อนดีไหม?”
เลือดคนมีสีแดงสีเดียว–
สันติภาพ-คาราวาน
“สันติภาพไม่มีจริง มีแต่มนุษย์ฆ่ากันเอง”
^
^
โดน!
คารวะ!
อุเทน มหามิตร กับ มรสุมบนสรวงสวรรค์ 8 เล่มสุดท้าย ซีไรต์ 2550
อ่านได้ที่นี่ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=kaveesara
เออแฮะ!
บทนี้มาอย่างคาดไม่ถึง