“ระหว่างการพบปะโลกทั้งสอง”

[ก้าวฯกวี]

---

“ระหว่างการพบปะโลกทั้งสอง”

1.
คือค่ำคืนปรารถนาพบปะเจ้า	“กวีนิพนธ์” เล่มเก่าแห่งความหวัง
เช้าพานพบข่าวเศร้าอนิจจัง	เด็กสาวเธอเผลอพลั้งตกเลือดตาย
–
ในคลีนิคนิรนามกลางเมืองหลวง	เวลานั้นคือช่วงของยามบ่าย
ในครรภ์เธอไม่รู้หญิงหรือชาย	แต่เธอต้องทำลายเชื้อสายเธอ
–
ยามใดฉันรับรู้ข่าวความเศร้า	ควานหาเจ้า “บทกวี” อยู่เสมอ
อ่านความหวัง ความฝันอันเลิศเลอ	ขณะโลกเสนอพิกลพิการ
–
นอกหนังสือราวสิ้นความฝันใฝ่	โหยหาความละไมในความหวาน
ดื่มด่ำถ้อยศรัทธามาช้านาน	พอให้ดอกไม้บานบนรอยทราย
–
2.
บนบรรทัดแห่งบ้านชนบท	ถนนทางทอดคดไปสุดสาย
น้ำค้างเช้านับร้อยพร้อยแสงพราย	ยามลมส่ายร่วงกราวราวระบำ
–
โอละเห่เอละช้ามาลูกแก้ว	ตะวันแววฉายดวงสีสุกก่ำ
เจ้านกเขาขันคูมาร้องย้ำ	เจ้าอ้อแอ้แข่งคำเลยขวัญตา
–
เจ้าอยากบอกอะไรให้แม่หนอ	ปลาตะเพียนแขวนล่ออยู่ต่อหน้า
ยายเจียดใบมะพร้าวมาสานปลา	บอกแม่ว่าเจ้าจะเอื้อมได้สักวัน
–
แม่อุ้มเจ้าไกวเห่ไม่ให้ตก	เจ้าหัวเราะดุจนกสรวงสวรรค์
แม่กล่อมเจ้าเจ้ากล่อมแม่ไปพร้อมกัน	ยามเจ้านั้นอ้อแอ้ส่งเสียงมา
–
3.
กวีหนอ กวีใจได้บันทึก	ไว้รำลึกแห่งห้วงช่วงคุณค่า
หมุนไปนานเพียงไรนาฬิกา	วิถีความชั่วช้ากลืนผู้คน
–
ข่าวทุกวันเด็กสาวเดินเข้าออก	ไปตามตรอกตึกเก่าสีเทาหม่น
ฆาตกรรมสายเลือดในอกตน	มนุษย์เราถูกปล้นหัวใจรัก!

กวิสรา

---

[อ่าน ก้าวฯกวี บทอื่น] | [สารบัญ – ก้าวฯที่ ๑๖]