[คมคำ-คมความ]
“ถ้าคุณไปสนใจกับตัวตนของศิลปินเมื่อไร ในโลกนี้ก็คงไม่มีงานศิลปะใดๆ เหลือให้คุณเสพ นักแต่งเพลง นักสร้างหนัง นักเขียนจำนวนมากที่นิสัยแย่ ไม่น่าคบ บางคนเป็นพวกเหยียดผิวอีกต่างหาก แต่งานยอดเยี่ยม ค่าของงานดูที่ตัวงาน ไม่ใช่ตัวบุคคล
.
“พระพุทธเจ้าเองยังตรัสให้ดูที่ตัวผลงาน (ธรรม) ของพระองค์ ไม่ใช่ที่ตัวพระองค์เลยครับ”วินทร์ เลียววาริณ
www.winbookclub.com
[อ่าน คมคำ-คมความ บทอื่น]
ก้าวรอก้าว 
หะ เอ๊าท์ เพิ่งถกเรื่องนี้กะพี่ท่านอานันท์ และ พี่เถ้าธุลีดิน-ผู้อาวุโสที่ถือสันโดษในกระท่อมน้อยแห่งป่าระโนดมาหมาดๆ คำคมนี้มาโผล่ที่นี่อีกแล้วเหรอเนี่ย
อืมมมมมมม เรื่อง “นามของคน เงาของไม้” นี่ มันก็เป็นการยากอยู่เหมือนกันที่จะแยกแยะออกมาแบกันให้เห็นจะๆ ฟันธงให้วอดวายกันไปเลยว่าดีหรือชั่ว
หาก “ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน” จริงแล้วไซร้ ใช่หรือไม่ว่า แต่ละการกระทำของคนผู้นั้นล้วนนำมาประเมินค่าความเป็นคนของเขาได้
การสร้างงานดีๆ นั่นย่อมหมายถึงเขามีผลงานดี หรือมีค่าแห่งความดี
การสร้างเรื่องชั่ว หรือประพฤติตนไม่ดี นั่นก็น่าจะนับเป็นผลงานแห่งชีวิตได้เช่นกัน
ชั่วตวงวัดกันเอาเองตามแต่ใจเถิดพี่น้อง คนเราไม่ได้ดี หรือชั่ว ไปหมดทุกอย่างหรอกน่า (อยากจะตบท้ายเหมือนท่านศิษย์เหลนสักหน่อยว่า “เชื่อผม!”)
คำเก่าที่เคยได้ยิน
“ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน”
แต่ช่วงปีที่มา ชักไม่แน่ใจว่ายังมีคนมองเรื่องนี้กันอยู่หรือเปล่า
ลัลล้า (ฮัมเพลงไปงั้นๆ)