[พูดพร่ำทำเพลง] โดย ‘พล
สบายปากลำบาก ตู_
– ๑ –
เดือนที่แล้วผมมีโอกาสได้ไปร่วมในมหกรรมดนตรีอันยิ่งใหญ่มหกรรมหนึ่งของประเทศไทย งานที่ว่านั้นก็คือ แฟต เฟตติวัล ครั้งนี้เป็นครั้งที่ สามติดต่อกันที่ผมได้ไปเป็นส่วนร่วม
งานแฟต ปีนี้ ผมได้มาเจอรุ่นน้องสองคนในงานโดยบังเอิญ พอดีแผนการที่เราวางไว้ตรงกันคือ ยืนยาวในเวที A1 เพราะคำนวณแล้วว่า มีศิลปินที่เราชื่นชอบรวมตัวกันอยู่ในเวทีนี้มากที่สุด กำหนดการณ์เริ่มเข้าเวทีของเราสามคนคือ ๑๓:๓๐ น.
– ๒ –
เราสามคนได้พื้นที่หน้าสุดติดขอบเวที ซึ่งในตอนนั้นเราคิดว่ามันคือทำเลทอง แม้จะไม่ทัน ชิกเก้น วิงค์ ศิลปินวงแรก แต่ Senorita ที่ขึ้นเล่นเป็นวงที่ ๒ ก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง แถมทำเลที่ผมยืนก็เห็นหน้าน้องเนยชัดขนาดเห็นหัวสิว เวลานั้นผมจึงตกลงกับรุ่นน้องทั้งสองคนว่า เราจะปักหลักกันที่นี้ จนถึง สี่ทุ่ม ซึ่งก็คือเวลาที่ ไทเทเนียม วงดนตรีวงสุดท้ายเล่นจบ และที่ประชุมก็มีมติเห็นด้วย และแล้ววงดนตรี มากมายหลายหลาก ก็ทยอยกันขึ้นโชว์ลีลาความสนุก มันส์ เร้าใจ และ สุนทรีย์ อย่างไม่ขาดสายไม่ว่าจะเป็น กลุ่มโมโนโทน โต๋-เบน Sqweez Animal Friday Scrubb แม้กระทั่งศิลปินสุดโปรดของผมอย่าง กรู๊ฟ ไรเดอร์ ก็ไม่พลาดสำหรับเวทีทีนี้
ในระหว่างที่ผมกำลังเต้นแร้งเต้นกาอยู่นั้น ผมก็สังเกตเห็นว่า ผู้คนมากหน้าหลายตา ทยอยเบียดเสียดเข้ามาที่ทำเลทองของผมมากขึ้นเรื่อยๆ จากสถานการณ์ทำให้คาดเดาได้ว่า พื้นที่ตรงนี้คงเป็นทำเลทองของใครอีกหลายๆคนด้วย ทีแรกก็ไม่คิดอะไรเพราะพวกเรารักดนตรีเหมือนกัน แบ่งบันกันได้ แต่พอเวลาผ่านไปๆ พื้นที่เริ่มคับแคบ อากาศเริ่มเบาบาง และ กอรปกับสังขาร ของเราทั้งสาม เริ่มโรยรา เราทั้งสามประชุมกันอีกครั้ง ว่า จะออกจากงาน หรือ ดูต่อ แต่ก็นะ เรายืนกันมาหกเจ็ดชั่วโมงแล้ว อีกสองสามชั่วโมงคอนเสิร์ตก็จะเลิก การออกจากงานไปก่อน งานเลิก ก็คงคล้ายๆกับ การเข้าไปนั่งในร้านโออิชิ แล้วหมดเวลาก่อนที่เราจะกินอาหารในร้านครบ เราจึงไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้น
เราทั้งสามตัดสินใจกันฟันยืนเต้นแร้งเต้นกากันต่อ ด้วยสภาพร่างกาย ที่ย่ำแย่ ทั้งปวดหัว ปวดท้อง(ในท้องมีแต่กรด) หิวน้ำ (ในงานห้ามนำน้ำดื่มเข้าไป คาดว่าน่าจะให้มาซื้อหาในงานแต่ขอโทษเถอะ ผมหาเท่าไรก็หาร้านขายน้ำไม่เจอ) คอนเสิร์ต เริ่มไม่สนุก
บทสรุปของเราทั้งสามลงเอยที่ เราต้องออกจากคอนเสิร์ตกลางคัน ในขณะที่เหลือวงดนตรีอีก เพียงสามวงเท่านั้น ด้วยเหตุผลเพราะ รุ่นน้องหนึ่งในสองคนของผมเป็นลม แบบชนิดไปบอกไม่กล่าว หันมายิ้มให้แล้วก็ล้มลงไปเลย
– ๓ –
การทำอะไรเอาปริมาณเอาความคุ้มเข้าว่า มันจะมีประโยชน์กับเราจริงๆหรือ ทั้งการเข้าร้านหมูกระทะแล้วตะบี้ตะบันกินให้คุ้ม จนต้องมานั่งปวดท้องกันภายหลัง การทำงานหลายๆอย่างในเวลาเดียวกันเพื่อให้มีรายได้หลายๆทางและคิดว่าเราคุมมันได้ จนเสียสุขภาพและนำเงินที่หามาได้ไปใช้ในการรักษาตัว การอ่านหนังสือเยอะเข้าไว้ เพื่อที่จะได้สอบได้คะแนนดีๆแต่สุดท้าย กลับจำอะไรไม่ได้
เย็นวันหนึ่งหลังจากงานแฟตไม่นาน เพื่อนพบโทรมาชวนไปมหกรรมคอนเสิร์ตอีกมหกรรม ผมตอบปฏิเสธไปทั้งๆที่ งานนั้น มีศิลปินที่ผมชื่นชอบจัดได้ว่าเพียบ
ผมเพิ่งซื้อ บันทึกการแสดงสด ปาล์มมี่ แอนด์ ทีโบน มา
วันนี้ผมอยากจะนอนดูคอนเสิร์ตอยู่บ้านสบายๆ
[อ่าน พูดพร่ำทำเพลง ในฉบับอื่น]
โพสต์โดย kaawrowkaw 
ก้าวรอก้าว 